Peter en zijn vrouw staan op het punt van scheiden. Na 21 jaar huwelijk is de koek op. De kinderen zijn volwassen en de deur uit. Maar als een scheidingsbemiddelaar in een oriëntatiegesprek vraagt of een scheiding écht is wat ze willen, komt daar geen volmondig ‘ja’ uit.
Het is ook niet niks om een punt achter zo’n lang huwelijk te zetten. Tijdens het oriëntatiegesprek besluiten ze eerst ieder hun eigen deel aan te pakken door middel van coaching, om vervolgens een definitieve keuze te maken. Peter komt bij mij terecht.
En toen….
Peter en ik zijn samen ‘op reis’ gegaan, terug in de tijd. Peter ontdekte dat hij – als jongste van vier kinderen – altijd moest voldoen aan hoe zijn ouders het ideaalplaatje voor hem zagen. Ze waren als de dood dat hij dezelfde kant op zou gaan als zijn broer. Dat pad was niet best. Uit liefde voor hun ‘benjamin’, hun Petertje, hadden zij een duidelijke mening over welke studie hij moest volgen en wat wel en niet goed voor hem was.
Ook moest Peter zich als kind voortdurend verantwoorden over waar hij zijn zakgeld aan uitgaf. Kleine Peter werd boos, want waarom mocht hij niet zelf beslissen wat hij deed? Hij was tenslotte niet zijn broer, maar Peter. Maar hij luisterde toch naar zijn ouders, uit liefde. Van binnen kookte hij.
Maar nu...
Terug naar het nu. Wanneer de kinderen groot worden en het huis uit zijn, verandert de dynamiek tussen partners vaak.
Wanneer Peters vrouw tegen hem zegt wat hij moet doen en wat juist niet, of openlijk moeite heeft met zijn uitgaves, triggert dat bij Peter het zeer van vroeger. Dan komt de boze Peter van toen naar boven.
Deze dynamiek is zuurstof voor frustratie en irritatie. Door daar lang mee rond te lopen, raakt de koek op den duur vaak op. De grote vraag is of Peter en zijn vrouw nog op tijd zijn om hun huwelijk te redden, wetende in welk patroon zij zitten. Want Peter is geen kleine Peter meer. Hij is nu in staat om andere keuzes te maken en anders te reageren als zijn vrouw iets zegt of vindt.
Peter is nu in staat om zelf uit hun ruzie patroon te stappen. En een ander patroon te ontwikkelen. Een patroon dat veel meer rust en liefde geeft.
En volgens mij is dat iets dat we allemaal het liefste willen, toch?
